ریزش مو

 ریزش مو

علل فراوانی برای ریزش مو ذکر شده در اینجا از یک طبقه بندی استفاده شده که در وهله ی اول بر پایه ی نحوه ی انتشار می باشد.بر اساس تقسیم بندی مرسوم آلوپسی به دو نوع اسکار دهنده و بدون اسکار دهنده تقسیم می شود اما گاهی تشخیص وجود اسکار مشکل است و برخی بیماری ها نیز در یک برهه دارای اسکار هستند و زمانی دیگر فاقد آن می باشند.اسکار در صورت بروز یک علامت کمک کننده است و همیشه باید آن را جست و جو کرد .

ریزش موی ژنرالیزه

این نوع از ریزش مو اکثراً بدون التهاب و یا اسکار رخ می دهد این نوع ریزش تمام موهای سر را در یک وضعیت کما بیش مشابه گرفتار می کند انجام تست pluck به منظور تشخیص افتراقی مهم است .

ریزش موی تلوژن ( ریزش مو در حال استراحت )

وقایع متعددی می توانند آناژن را به طور زودرس خاتمه دهند و موجب وارد شدن تعداد بسیار زیادی از موها به حالت استراحت یا تلوژن گردد .در این حالت فولیکول بیمار نیست اما تنظیم ساعت بیولوژیک آن تغییر کرده ، متحمل یک فرآیند تکاملی طبیعی می شوند .معمولاً میزان موهایی که تحت تاثیر این فرآیند قرار می گیرند بیش از ۵۰ درصد نیست .اسکار و التهاب وجود ندارند .قبل از ریزش موهای مرحله ی استراحت تقریباً ۱۰۰ روز در سر باقی می مانند و به این ترتیب ریزش موی تلوژن می بایست تقریباً ۳ ماه پس از واقعه ای موجب ختم رشد موی طبیعی می شود ، رخ دهد .

تب بالا با هر علتی می تواند ۲ تا ۳ ماه بعد منجر به ریزش موهای ناگهانی موهای چماقی شود .ریزش مو به طور ناگهانی آغاز می شود و تقریباً ۴ هفته طول می کشد .

ثابت شده بسیاری از ضربه های عاطفی و فیزیکی می توانند باعث ریزش موی منتشر شوند .گزارش شده است که ریزش مو ۲ هفته پس از آسیب شدید فیزیکی یا روانی رخ می دهد .اما از آنجا که این زمان کوتاه تر از آن است که بتواند موجب القای فاز تلوژن شود ، ممکن است مکانیسم دیگری برای ریزش مو وجود داشته باشد .در برخی از افراد احتمال دارد کوتاهی ایدیوپاتیک مرحله ی آناژن باعث ریزش موی زیاد و طول موی کوتاه داند با هر ۵۰ درصد کاهش طول دوره ی آناژن ، تعداد فولیکول ها در مرحله ی تلوژن دو برابر می شود.

ریزش مو پس از زایمان

در دوران حاملگی به ویژه ۳ ماه آخر – درصد فولیکول های تلوژن به طور پیشرونده ای کاهش می یابد در تعداد قابل ملاحظه ای از زنان ، ۱ تا ۴ ماه پس از زایمان ریزش موی قابل ملاحظه ای با شروع از ناحیه ی فرونتوتمپورال رخ می دهد.ریزش مو ممکن است کاملاً بارز باشد ولی بازیابی موها در کمتر از یک سال رخ می دهد .رشد مو معمولاً به حد قبل از حاملگی باز می گردد.

داروها

داروهای سیتوتوکسیک ، مستقیماً بر تکثیر سلولهای ماتریکس اثر می کنند و با القای ریزش موی آناژن سبب ریزش شدید مو می گردند .احتمالاً تعداد زیادی از داروها نیز باعث ریزش موی تلوژن می شوند .

ریزش موی آناژن

ریزش موی آناژن ، ریزش ناگهانی فولیکولهایی است که در فاز رشد خود هستند ، علت این پدیده را باید یک صدمه ناگهانی به سیستم تکثیر فولیکول هایی است که در فاز رشد خود هستند .علت این پدیده را باید یک صدمه ی ناگهانی به سیستم تکثیر فولیکولی و متابولیک تلقی کرد .عوامل شیمی درمانی سرطان و پرتو درمانی قادر به ایجاد چنین صدمه ای باعث تغییر در میزان رشد مو می شوند ، اما بر خلاف ریزش موی تلوژن ،فاز رشد فولیکول را تغییر نمی دهند .مقادیر بالای آنتی متابولیتها یا پرتو درمانی باعث وقفه ی ناگهانی کل فرآیند متابولیک می شوند و تمامی مو و ریشه مو بدون هیچ تغییری می ریزد ، تنها موهایی باقی می مانند که در فاز تلوژن قرار دارند .این موهای مرده در کانال مو رخنه کرده اند و تحت تاثیر هیچ حادثه ی حادی قرار نمی گیرند .

صدماتی با شدت کمتر ، باعث کاهش فعالیت میتوزی سلولهای پیاز و کورتکس می شوند که این امر خود منجر به بدشکلی پیاز مو و باریک شدگی قسمت تحتانی ساقه ی مو می شوند.ساقه ی های نازک و ضعیف به آسانی می شکنند و بدون پیاز می افتند .از آن جا که ۹۰ درصد موها در فاز آناژن هستند ، تعداد زیادی از موها در معرض آسیب قرار می گیرند اگر پس از دوره ی بحران در یک بیمار تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد موها باقی بمانند ، تشخیص ریزش موی تلوژن تقریباً قطعی است.ماینوکسیدیل ۲%موضعی هیچ تاثیری در پیشگیری آلوپسی ایجاد شده توسط شیمی درمانی ندارد.