درماتیت هرپتیفرم

درماتیت هرپتیفرم

درماتیت هرپتیفرم یک بیماری پاپولووزیکولر راجعه ، مزمن و نادر است که شدیداً خارش دار می باشد .ضایعات ایجاد شده قرینه و پلئومورفیک بوده ، متشکل از ضایعات اریتماتوز ، پاپولر ، وزیکولر یا تاولی هستند .اکثریت این بیماران مبتلا به انتروپاتی حساس و گلوتن بدون علامت نیز می باشند.

پاتولوژی درماتیت هرپتیفرم

بهترین محل برای مشاهده تغییرات هیستولوژیک در مجاورت وزیکول های تازه تشکیل شده یا در ضایعاتی است که هنوز وزیکولر نشده اند .نوتروفیل ها به طور عمده در پاپیلای درم تجمع یافته و تشکلیل میکروآبسه می دهند .متعاقب آن وزیکول ساب اپیدرمال تشکیل می شود .

تظاهرات بالینی درماتیت هرپتیفرم

درماتیت هرپتیفرم عمدتاً در سنین ۵۵-۲۰ سالگی روی می دهد این اختلال گاهی در کودکان دیده شده که معمولاً بعد از ۵ سالگی است ، مردان دو برابر زنان مبتلا می شوند و در نژادهای شرقی و سیاه پوستان نادر است .شروع بیماری ممکن است حاد یا تدریجی بوده و خارش معمولاً اولین و برجسته ترین علامت می باشد.خارش و یا سوزش پوست می تواند برای چندین ساعت تا یک روز قبل از بروز ضایعات وجود داشته باشد.

ضایعات اولیه شامل پاپول های اریتماتو ، کهیر ها یا گروهی از وزیکول های کوچک می باشد که ممکن است به سرعت در اثر خارش از بین روند و لذا وزیکول سالم دیده نشود.این وزیکول ها معمولاً بر روی پلاکت های اریتماتوز به صورت گروهی قرار دارند که نام هرپتیفرم از این ویژگی منشا می گیرد .ندرتاً تاول هایی با قطر ۲-۱ سانتی متر ایجاد می شود که بیشتر موارد عود ناشی از قطع درمان است.پاپول بدون تشکیل وزیکول یا تاول غیر شایع نبوده و گاهی تغییرات اگزمایی که ممکن است لیکنیفیه شود مشاهده می گردد.پیگمانتاسیون در محل ضایعات پوستی در نیمی از بیماران روی می دهد ولی تشکیل اسکار نادر است.

از مشخصات این بیماری نحوه انتشار ضایعات است.سطوح اکستانسور اندام ها به ویژه زانو درست زیر آرنج ، کپل ها و چین بین آنها در اکثریت بیماران درگیر می شوند.چین های زیر بغل ، شانه ، تنه ، صورت و اسکالپ به طور شایع مبتلا می گردد ، انتشار ضایعات به صورت قرینه می باشد .ضایعات دهانی چندان شایع نبوده و معمولاً بدون علامت هستند ، درگیری حنجره نیز ممکن است رخ دهد ، اغلب بیماران متعاقب خوردن غذاهای حاوی مقادیر زیاد گلوتن متوجه تشدید بیماری خود می شوند .عفونت حاد و حتی استرس های روحی ممکن است موجب بروز یک حمله جدید از بیماری گردند .این بیماران به جز احساس کسالت که ممکن است در بیماری فعال حاد وجود داشته باشد ، معمولاً از علایم سیستمیک دیگری شاکی نیستند.

تشخیص درماتیت هرپتیفرم

در هر بیمار با بثورات قرینه ، خارش دار و پایدار که به درمان موضعی مقاوم است باید به درماتیت هرپتیفرم مشکوک شد .با توجه به پلئومورفیک بودن تظاهرات این بیماری و گاه عدم وجود ضایعات تشخیصی ، امکان بروز اشتباه با بیماری های گوناگونی وجود دارد .گال ، پمفیگوس ، پمفیگوئید ، اریتم مولتی فرم ، درماتوز پوسچولر ساب کورنئال ، اگزمای اگزوداتیو مزمن  ، کهیر پاپلر و خارش نوروتیک از جمله مواردی هستند که در تشخیص افتراقی باید مد نظر قرار گیرند .در این زمینه استفاده از نمای هیستولوژیک و ایمونوفلوسانس سبب افتراق می شود.

مقاله های مرتبط سایت دکتر امیر سلیمانی عبارتست از :

زگیل ها

کهیر های فیزیکی

بیماری پمفیگوس

آبله مرغان

تبخال تناسلی

زونا و درمان آن

دکتر سلیمانی متخصص پوست

آدرس مطب ونک : خیابان ولی عصر ، بالاتر از میدان ونک ، کوچه برادران شریفی ، پلاک ۶۱ ، واحد ۱ ، ساختمان پزشکان خشایار

تلفن تماس : ۸۸۶۴۲۴۱۳ – ۰۹۳۵۳۵۳۸۶۴۱ -۰۹۰۱۲۲۲۲۱۱۸

آدرس مطب شهر قدس : میدان قدس- بلوار امام خمینی – جنب داروخانه رستمی- ساختمان پزشکان مهدیه- طبقه ۴ واحد۱۰
شماره تماس :  ۰۹۰۱۴۴۴۴۱۱۸ –